در اوایل پیدایش هنر دیجیتال، کمبود یک نام مناسب کارت ویزیت برای توصیف اثار چاپی به سرعت آشکار شد. در اوایل دهه 1980، چاپگرهای IRIS در سراسر جهان نصب و راه اندازی شده و با امکانات تمام رنگی و کیفیت مطلوب در زمینه های چاپ تجارتی، فروشگاه های هنری، مطبوعات و غیره مورد بهره برداری قرار گرفتند. آن آثار چاپی بیش از اجرای فرآیند اصلی چاپ برای بررسی رنگ چاپ تراکت و گرفتن تأیید از سرویس گیرندگان استفاده می شدند. به عبارت دیگر، آن ها کارهای اصلی و ماندگار چاپ نبوده یا برای نمایش و زیبایی روی دیوارها آویخته نمی شدند. اغلب مردم آن ها را «چاپ های IRIS»، یا نسخه های آزمایشی "IRIS Proofs" یا ساده تر "IRISes" می نامیدند.
به وبلاگ خود خوش امدید